The Singularity is Near

Een interessant artikel:

Als het aan Ray Kurzweil ligt, zijn zowat al onze problemen over een jaar of twintig volledig van de baan. Geef toe: dat belooft.


Grenzen aan de groei?

Niet voor Ray Kurzweil, die we gerust een van de meest optimistische mensen ter wereld mogen noemen. Kurzweil, een Amerikaanse uitvinder/denker/futurist met behoorlijk wat credibiliteit, is ervan overtuigd dat we de komende decennia op alle mogelijke fronten een groei zullen meemaken die niet zozeer grenst aan het ongelofelijke, maar die het ongelofelijke in extreem hoge mate zal overtreffen. En dat is dan nóg bijzonder zacht uitgedrukt.


Hoe dan wel?

Het centrale concept waarmee Kurzweil voortdurend schermt, is dat van 'de singulariteit' - zijn nieuwe boek heet trouwens The Singularity is Near (Viking Books). Die 'singulariteit' is het moment in de nabije toekomst waarop alles wat we weten en kunnen fundamenteel, onherkenbaar en onomkeerbaar zal veranderen. Ter vergelijking: de vorige singulariteit in de geschiedenis van het universum was de oerknal - ook zo'n moment waarop alles nogal radicaal veranderde. Kurzweil heeft het berekend, zegt hij. Als je de groei van onze kennis en technologische vooruitgang in een grafiek stopt, zie je dat die groei niet lineair verloopt, maar exponentieel. Dat wil zeggen: ze verdubbelt om de zoveel tijd - een bekend voorbeeld daarvan is uiteraard de capaciteit van onze personal computers. Het is bovendien, aldus Kurzweil, niet de groeisnelheid die exponentieel toeneemt, maar de groeiversnelling.

Gevolg: in de zeer nabije toekomst zullen onze kennis & kunde zonder meer exploderen. Zelfs zoiets doordeweeks en doodnormaals als mens-zijn - iets waar we nu toch al enige ervaring mee hebben - zal grondig veranderen. We overstijgen straks al onze biologische beperkingen en betreden, kortom, het posthumane of transhumane tijdperk.

Meteen zullen zowat al onze problemen van de baan zijn. Energiecrisis? Is opgelost, want we betrekken al onze energie uit de zon. Ziek worden en doodgaan? Niet meer nodig, want zelfs het kleinste defectje kan worden gerepareerd, vervangen en zelfs verbeterd. De mens zal zeg maar fusioneren met de machine. En daar hebben beide partijen baat bij. De mens wordt een beetje machine (lees: krijgt onder meer een onbeperkte rekenkracht) en de machine wordt een beetje mens (lees: wordt écht creatief en intelligent).


Enfin, dat belooft.

Het boeiende is dat de meesten onder ons lang genoeg zullen leven om te controleren of Kurzweil onzin verkoopt dan wel een briljant visionair is. Heel wat van zijn voorspellingen, die hij onlangs in New Scientist nog eens op een rij zette, slaan op de zéér nabije toekomst - the singularity is inderdaad near. Tegen 2025, beweert Kurzweil, zullen we een volledig accuraat model kunnen maken van de menselijke hersenen, zodat kunstmatige intelligentie een grote sprong voorwaarts kan maken. Omstreeks die tijd zullen we ook bijna rond zijn met het gebruik van zonne-energie voor al onze behoeften.

En we zullen, dankzij de vorderingen in de nanotechnologie, allerlei minuscule robotjes in ons lichaam kunnen sturen om waar nodig de biologie een beetje bij te spijkeren. Een upgrade van de mens, zeg maar, van versie 1.0 naar versie 2.0.


En of we dan nog wel mens zijn?

Zeker, zegt Kurzweil, het overstijgen en overschrijden van alle mogelijke grenzen is nu net datgene wat ons tot mens maakt. Dus straks is de mens pas echt mens als hij geen mens meer is.

Volgens Ray Kurzweil zal onze kennis zonder meer exploderen!


Bron: Dit artikel is afkomstig uit Knack en is geschreven door Joël De Ceulaer en gepubliceerd op 12 oktober 2005.

Hallo! Gedichtendag...

Hoera! Gisteren was een "bloggenderwijs" een hoogdag! Ik kreeg gisterenavond een mailtje van een zekere Katrien aka Anamika met de melding dat er wel degelijk iemand mijn blog leest... meer zelfs: de vriendelijke dame stuurde zelfs een eigenhandig geschreven gedicht door. Ik heb het daarnet - met haar toestemming - in de "comments" geplaatst van de voorgaande post. Lezen, zou ik zeggen!

En nog meer goed nieuws: Katrien stuurde me nog een gedichtje, en ik voel me zovrij om het hier nog even te publiceren:


i believe in the feet walking next to me
i believe in the hand holding mine

just like water
you wash away the doubts
just like fire
you burn away the fear

i believe my ears again
they hear the whispering
i believe my eyes again
they see the sun
i believe my heart again
it feels the strength

maybe one day we might not see this anymore
let us than return to this place
to look at our horizon
to see what we have

we’ve been lost
but maybe we have just been found…


Heb jij ook van dat moois? Laat maar komen, wie weet groeit dit uit tot een forum der Vlaamse & Nederlandse poëzie!

Nog even praktisch: indien je geen commentaar kan toevoegen aan een post - maar normaal moet dat wel lukken nu -, dan e-mail je mij maar op stijndebusschere#telenet.be (vervang # door @, de reden vind je in de voorgaande post... nvdr).

Dag vrienden van de poëzie!

Vandaag is het Gedichtendag in Nederland en Vlaanderen. Hoewel ik traditioneel geen echte poëzie-liefhebber ben, begin ik bepaalde gedichten wel te smaken. Komt het door de "jaren"? Misschien komt het door de extra aandacht in de media de laatste tijd. Jawel, poëzie vind je meer en meer op het scherm - en vandaag zelfs op de radio.

Wie heeft er een mooi gedichtje? Stuur het mij even door naar stijndebusschere#telenet.be (vervang het #-teken door een @, kwestie om die f#ckn' spammers te misleiden...) of reply op deze post met een gedichtje. Tenminste, als er iemand mijn blog leest, want daar heb ik wel enige twijfels over. Misschien zit ik hier gewoon tegen mezelf te lullen. Let us know!!!

Daaaagg, vrienden van de poëzie!

Flatulentie

Vandaag weer een woord in de aanbieding: winderigheid... Maar vandaag bedoel ik hiermee niet het opgeblazen gevoel in de buik dat je kunt hebben na het eten van - overigens lekkere - bonen, maar échte wind. Storm eigenlijk! Europa werd vandaag geteisterd door een storm, een aantal mensenlevens moesten er jammergenoeg al aan geloven.

Hier in Duitsland voelden we het ook, rukwinden tot 150km/h (men spreek van 170km/h in de bergen, maar ik nuanceer...) zijn nogal voelbaar. Een voorbeeld: we zitten in een gebouw, drie hoog, te kijken naar een geprojecteerd computerbeeld. De projector in kwestie hang vast aan het plafond. Plotseling beweegt het beeld op de muur op en neer en van links naar rechts... het waaide een beetje.

Op zo'n moment stelt de mens zich voor dat ook gebouwen onderhevig zijn aan windstoten. Want dat was het, door de hevige wind beweegde het gebouw - wat eigenlijk niet voelbaar was - maar het was wel voldoende om de projector lichtjes te doen bewegen.

Zo, ik hoop jullie hiermee voldoende geïnformeerd te hebben en wens iedereen een rustige nacht... pfpfpf!

Gelukkig nieuwjaar iedereen!

Langs deze weg wens ik jullie allen daarbuiten een welgemeend goed, gezond en happy 2007!